54. Oude Krijgers (slot)

Soms ga ik nog weleens kijken
bij mijn oude club DSS.
Maar alleen als het mooi weer is
en er later op de middag
geen regen wordt verwacht.

We hebben nu ons eigen veld met kunstgras
en een kleine tribune met roodgroene stoeltjes.
Daar schuif ik aan bij de jongens
van het team van 1966,
kampioen derde klasse landelijk.
Niemand, behalve wij, die het nog weet.
Of wil weten.
‘Hee, kijk nou eens,’ zegt Peter Vink,
‘daar hebben we Speedy.’
De korte stop is er ook.
En de tweede honkman, die is er altijd.
Daarom hebben ze de tribune
naar hem vernoemd, denk ik.

En kijk, daar zit nog een buitenvelder.
Drie binnenvelders en twee buitenvelders.
De pitcher, de catcher en de derde honkman zijn dood.
De twee coaches leven ook niet meer.
Van anderen weten we niet hoe het met ze is.
Zo lang zijn ze al uit zicht.

Wij zijn oude krijgers in de middagzon.
Jonge honden blaffen op het veld,
daar is nauwelijks oog voor.
We hebben genoeg aan elkaar
en de verhalen van vroeger,
want hoe langer geleden,
hoe meer we nog weten.

Tot op een dag
ook die herinneringen zijn verwaaid
en het steeds stiller wordt
rond het honkbalveld
en er straks
nog maar eentje van ons achterblijft
die met niemand meer kan praten.
En naar wie niemand meer luistert.