51. Ria en Pierre (1)

In 1969 leert Ria Schaaf een leuke jongen kennen op de vloer
van de fameuze (en nog altijd bestaande) Haarlemse dansschool Schroder.
Ik weet niet of het lang duurt voordat die jongen
haar durft te vragen voor een zwierige foxtrot,
maar zij vertelt hem nog tijdens hun allereerste dans
dat softbal het belangrijkste is in haar leven.
En dat ze vastbesloten is daar tot haar 80ste mee door te gaan.
Blijkbaar schrikt dat Pierre Wesselink niet af.
want zondag ziet Ria tot haar vreugde
haar danspartner van de zaterdagavond langs de lijn staan
op het softbalveld op de Kleverlaan.
En zo begint een lange relatie,
waarin het huis van de familie Wesselink
met de eveneens softballende dochters Michelle en Jacqueline
een basis zal zijn voor vele DSS-activiteiten.
Het sportcomplex aan de Kleverlaan fungeert als hun tweede huis.
Op die velden tussen de Randweg en de Jan Haringstraat
beleeft DSS de gouden jaren:
Zeven keer worden de vrouwen van DSS landskampioen.

In 1963 wordt Ria lid van DSS.
Dat veroorzaakt veel commotie in de familie.
En bij de club DIO.
Want haar oudere zus en twee schoonzusters softballen daar,
twee broers zitten er op voetbal
en haar vader is voorzitter.
Maar er is een simpele reden:
Ria is 10 jaar en kan geen dag meer wachten om te spelen.
DIO heeft echter geen jeugd-softbalafdeling.
En DSS wel.

Op 15-jarige leeftijd wordt Ria assistent-coach van de pupillen.
Ze zal jarenlang allerlei lagere damesteams coachen.
Maar ook drie jaar het eerste mannenteam.
Tot haar 65ste is ze scheidsrechter, pitchertrainer, runt ze het clubhuis
en maakt deel uit van het bestuur.
Ze kan zelf ook aardig softballen, maar in tegenstelling tot de meeste meiden van het selectieteam die gek zijn met Toon Verzijlberg,
wordt zij niet zo blij van zijn soms barse commentaar.
Ze speelt liever in het tweede.