49. Mits ongehuwd

De eerste plannen
voor het opzetten van een softbaltak bij DSS
dateren van 1953.
In het clubblad Rood Groen staat destijds
de volgende advertentie:

‘De honkbalafdeling voelt zich zo alleen
en wil daarom trachten te komen
tot de oprichting van een softbalafdeling.
Dames van 14–80 jaar (mits ongehuwd)
kunnen vrijblijvend komen praten
met het algemeen bestuur.’

En zo krijgt DSS, vier jaar na de oprichting van de honkbaltak,
in 1954 zijn softbalafdeling.
Voorlopig alleen nog met ongetrouwde dames.
Wel wordt er door het bestuur beraad gevraagd
bij de Geestelijk Adviseur, die belooft
de kwestie aan de orde te stellen in het bisdom
opdat ook getrouwde vrouwen kunnen gaan softballen.
Of zij al mee mogen doen met het softbalteam
dat in 1956 ongeslagen kampioen wordt met trainer Piet de Nieuwe
is onbekend, maar in ieder geval promoveert DSS naar de 3e klasse
der NASB (Nationaal Actieplan Sport en Bewegen).

Of het aan het wijwater ligt
of aan de christelijke groet voorafgaand
aan de bestuursvergaderingen
op 3 mei 1963 schrijft het Haarlems Dagblad het volgende:
‘De drie katholieke softbalclubs DSS, Onze Gezellen en TYBB,
die Haarlem rijk is, behoren tot de sterkste in het land.
Voor het eerst in de softbalgeschiedenis zullen zij gedrieën
in de hoogste klasse starten.’
Ook heeft zich dat jaar een nieuwe coach gemeld
van wie we nog veel gaan horen:
een man die DSS 1 opstuwt in de vaart der volkeren,
een man die, als de club eindelijk weer terug is waar ze hoort
-in Haarlem-Noord op de velden van de Kleverlaan-
met zijn team driemaal achter elkaar kampioen van Nederland wordt.
Hij wordt door zijn meiden bemind, maar soms ook gevreesd.
Zijn naam: Toon Verzijlberg.
Wie hem ooit zag en hoorde langs de kant
kan zich dat vast nog wel herinneren.