40. Henk Korstjens

Henk Korstjens
was misschien wel de vriendelijkste man
die ik in mijn roodgroene jaren heb ontmoet.
Aimabel, dat is het woord dat bij hem past.
Op het veld.
En in de bestuurskamer.
Henk had een bloedhekel aan regenten,
was wars van autoriteit.
Zo’n bestuurder wilde hij dus niet zijn.
Ik herinner me een akkefietje
waarbij een niet bij naam te noemen DSS-lid
door het bestuur van de verenigingsraad
op hun ‘dwingend advies’ moest worden geschorst.
De reden van de schorsing lag niet op sportief gebied,
maar geheel in de privé-sfeer.
Korstjens ging daar dwars voor liggen.
En uiteindelijk, werd mede door zijn verzet,
het betreffende lid niet geschorst.

Henk was catcher achter ‘BOEM BOEM’-Harry Nieuwenhuizen.
Dat viel niet altijd mee.
Niet alleen waren de worpen van Harry kiezelhard.
Ze vlogen soms ook alle kanten op.
En Henk, een klein mannetje,
moest als een springveer de lucht in
om zijn te hoge ballen te vangen.
Of als een mollenvanger in de aarde wroeten
om zijn voetzoekers tegen te houden.
Als hem dat niet lukte
kreeg ie op zijn donder van zijn pitcher.
Blijmoedig nam Henk die scheldpartijen in ontvangst,
vroeg time-out aan en liep naar de heuvel
voor een goed gesprek.
Maar daar had Harry helemaal geen zin in.
Hij keerde hem zijn rug toe.
‘Ja, ik weet het wel, Henk,
ga nou maar weer zitten
en pak die ballen!’
En dan sjokte Henk weer terug
in zijn veel te grote body protector
waarvan het slurfje tussen zijn benen
haast over de grond sleepte.
Hij kende zijn plaats,
er was maar een prima donna in ons team.
Na afloop van de wedstrijd waren ze
trouwens weer beste maatjes.

Ik weet niet in hoeveel besturen en commissies
Henk heeft gezeten:
het moeten er vele geweest zijn.
Hij deed van alles voor de club.
Je kwam hem overal tegen,
met zijn pientere pretogen
en later dat baardje.
Hij was niet alleen speler en bestuurder,
maar ook coach, hield het scoreboek bij
en organiseerde toernooien en feesten.
Ook stelde hij het jubileumtijdschrift samen
toen de club in 1990 veertig jaar bestond
en schreef daarvoor een mooi
en humoristisch voorwoord getiteld:
“DSS Honkbal na 40 jaar voor de spiegel”

Tot hij op een dag klaar is met DSS.
Er is meer in het leven.
En je weet nooit hoeveel tijd je nog hebt.
Andere zaken komen op zijn pad.
Belangrijker zaken, vindt hij.
Hij wordt actief in de politiek.
Een linkse jongen mag je wel zeggen.
Maar nog steeds een leuke jongen.
Ik kom hem weleens tegen in de kroeg.
Hoe activistisch hij ook wordt,
hij blijft aimabel.
Tot het veel te vroege einde.

Henk Korstjens sterft op 7 september 1993
op 52-jarige leeftijd.