38. De 9e inning (3)

…en dan komt het vonnis…
De scheidsrechter steekt zijn rechterarm omhoog
balt zijn vuist in de lucht
en roept: ‘YOU ARE OUT!’

Als een zombie krabbel ik overeind
loop als verdoofd naar de bank
en durf mijn teamgenoten niet aan te kijken.
Je hebt het verkloot, sukkel!

Maar het is nog niet over.
Er zijn twee nullen,
het winnende punt staat op het tweede honk
en de pitcher, Harry Nieuwenhuizen, is aan slag.
Die kan gruwelijk hard gooien,
en ook gruwelijk hard slaan,
maar meestal mis.
Inmiddels staat hij op 2-slag kaal.
We houden onze adem in,
met 3-slag is alles voorbij
en onze concurrent Watergraafsmeer kampioen.

Daar komt de volgende bal,
die is veel te laag en duidelijk wijd,
maar Harry kan de machtige zwaai
van zijn knuppel niet meer stoppen
en ramt de bal
bijna vanaf de grond
als een golfspeler die afslaat,
de lucht in
en die klimt hoger en hoger.
Paul van Galen, de loper op twee,
rent voor zijn leven
en als de bal eindelijk weer naar beneden komt
en de twee buitenvelders van Twins
elkaar hinderen bij het vangen
en ze allebei missen,
is hij al halverwege
het derde honk en de thuisplaat
en scoort met zijn armen omhoog
triomfantelijk de winnende run.

In een mum van tijd
buitelen we over elkaar heen.
Ik ben nog nooit zo snel
van de hel in de hemel beland
en schreeuw het uit
van blijdschap en opluchting.

Zondagmiddag 28 augustus 1966,
rond een uur of vijf.
DSS is kampioen van de derde klasse landelijk.
Stop de persen!

Maandag staat er een foto in de krant
en een verslag van de wedstrijd
met daarboven de kop

VUURPIJL BEZORGT DSS KAMPIOENSCHAP