33. Frans Vrenegoor

‘Het bestuur wil professionaliseren’
staat in de notulen.
Tijdens de jaarvergadering is besloten
dat DSS 1 komend seizoen wordt geleid
door een echte honkbalcoach,
liefst een Amerikaan.
Het zal een hele klus worden
om hem binnen te halen,
Want hij doet het niet
voor de kat zijn viool.
Dan gebeurt er een klein wonder:
er is een zak met geld gevonden.
Nu nog een coach zien te vinden.

Voordat de Amerikaanse coach de job aanneemt,
wil hij de selectie beoordelen,
want zo’n man gaat natuurlijk niet zomaar
met een stelletje boerenlullen aan de slag.
Daar staan we dan,
kleumend in dunne trainingspakken
op een knisperend-koude februarizaterdag
in het Noordersportpark,
te wachten op de komst van de Messias.

Die komt op de fiets.
Wel een beetje raar voor een yank,
maar misschien woont ie hier al een tijdje
Als hij is afgestapt, zie ik
dat ie een bonk kauwgum in zijn rechterwang heeft
en kromme benen.
Dat laatste is een goed teken,
want de Amerikaanse coaches
die ik van films en foto’s ken
zijn ook allemaal krombenig!

Als hij zijn fiets tegen een boom heeft gezet
loopt hij op ons af
en zegt in accentloos Nederlands
‘Goedenmiddag, heren, ik ben Frans Vrenegoor
We gaan meteen beginnen,
want het is te koud om stil te staan!’
En hij stuurt de hele groep weg
voor een rondje om het park.

Zo maken we kennis met een coach
die helemaal niet uit Amerika komt,
maar uit de Beukenstraat in Haarlem.
Wel heeft hij veel geleerd van Ge Hoogenbos,
de legendarische coach
die honkbal in Nederland heeft geprofessionaliseerd.
Ze wonen bij elkaar in de buurt
en ze delen al jaren de lessen
van de leermeesters uit de USA.

De ‘Amerikaanse coach’
komt dan wel niet uit Amerika,
maar hij leert ons een heel nieuw spel
met dezelfde oude regels.
Frans Vrenegoor opent voor ons
een honkbalwereld
die steeds een beetje meer op baseball lijkt.

Het is niet makkelijk, maar wel leuker.
We gaan beter spelen en vaker winnen.
De honkballende voetballers van DSS 1
worden langzamerhand honkballers.