21. Bert Meijer

Van alle scheidsrechters
die ik op een honkbalveld zag,
is Bert Meijer wel de merkwaardigste
die ik ooit heb meegemaakt.

Kijk, daar komt-ie aanlopen.
met de bodyprotector onder een arm.
Niemand loopt zoals Bert.
Met grote uitwaaierende stappen.
En zwaaiende armen.
Komt hij bij de thuisplaat en roept:
“Heren Aanvoerders!”
Het is dan wel de bedoeling
dat die zich onmiddellijk melden.
Zo niet, dan volgt nogmaals:
‘Heren Aanvoerders!!!’
Maar een stuk dwingender.
Als het hem dan nog te lang duurt
voordat de Heren zich bij hem melden,
legt hij de bodyprotector naast zich neer
en maakt aanstalten
weer richting kantine te gaan.

Bert duldt geen enkele tegenspraak.
“Heren, slag is slag en wijd is wijd.
Uit is uit en safe is safe!
Bevalt het u niet, dan ben ik weg.”
Vervolgens neemt hij nog wat grondregels door
en besluit met een ferme handdruk:
“Ik wens u en mezelf
een prettige wedstrijd.”

‘Uit op Actie!’
is een gevleugelde ‘call’ van Bert,
waarmee hij alle discussies
over de juistheid van de beslissing smoort.
Niemand die precies weet,
wat ie hiermee bedoelt,
maar de honkloper is ‘gewoon uit’.
Of hij nou uitgevangen is, uitgetikt,
te laat op het honk, of wat dan ook:
‘Uit op Actie!”, is zijn alomvattende verdict.

Berts slag-en-wijd beoordelingen
zijn meestal wel aardig in de buurt,
maar een enkele keer ook onnavolgbaar.
Het kan gebeuren,
dat een bal ver boven het hoofd
van de slagman
door hem als ‘slag’ wordt beoordeeld.
Tot verbazing van zowel vriend als vijand.
De ‘call’ is zo idioot,
dat de slagman, maar ook de pitcher,
in lachen uitbarsten.
Niet te hard graag,
want anders volgen ernstige reprimandes.
Meestal pikken de spelers zo’n uitschieter wel.
Ze kennen Bert
die al jaren vaste scheids is van DSS 4.
Hij maakt ie weleens een foutje.
En soms ook weleens een grote.
Net zoals de spelers.
Maar een enkele keer
verliest iemand toch zijn zelfbeheersing
en vraagt hem of ie gek geworden is.
Bert krijgt dan een rood hoofd
en aarzelt geen moment:
“Meneer, U kunt gaan!”
‘Ja, maar…’
“U kunt gaan!!”

Na afloop in de kantine aan de bar zeg ik tegen ‘m:
‘Zo moeilijk kan het toch niet zijn, Bert.
Je weet zelf ook dat het een slechte call was.
Met twee woorden voorkom je een hoop ellende:
HERSTEL: WIJD!
Niks aan de hand, iedereen blij!’
Dan kijkt hij me streng aan vanachter
zijn hoornen bril en antwoordt:
“Dat zal ik nooit doen,
want het tast mijn autoriteit aan
voor de rest van de wedstrijd.”

‘Okee, Bert, nog een biertje dan maar?’
“Ja, lekker!”